کاک سوران راسخ
کاک شعبان نستوه
کاک مسعود محجوب
جعفر فرهیخته
و رسول و محمد عزیز
آبادگران مدرسه‌های دیارم
این روزها بیشتر از پیش با شمایم
و دلم پرتپش قلبهای تپنده‌تان است
و چشمانم با تحسین به نقش آفرینی‌تان مینگرد
این روزها چقدر بیشتر از قبل، وجود محکم و موثرتان، دغدغه‌های عمیق و قدم‌های دقیق‌تان و هم و غم انسانیتان در یادم جولان میدهد!
چه زیباست درخشش‌تان در شبانگاهان این مرز و بوم
و چه امیدبخش است استواری اراده‌تان در نامیدستان این روزها!
حقا ثابت کردید تلخی این روزها واقعیت است و توانایی شما بخشی انکارناپذیر از این واقعیت
واقعیتی که اگر ما پای تخته می‌نویسیم
شما بر تابلوی زندگی
در نقش‌ها می‌کشید
نقش‌هایی از رنگ امید و ایثار و ایستادگی!
سپاس معلمان!
سپاس دوستان!
گرفتم درستان را
گرفتم با جان
و چه خوب فهمیدم
آنان که در بندتان پندارند
خود در حبس اندیشه‌های کوته قامتشانند
چراکه به یقین عمل شما درسی شد که نه زور و نه بند و نه سیم و حصار مانع بازتابش نخواهد شد
تبریک به شمایان، که آنچه را سالها بایست تا بیاموزانید، همین روزها، سریع و عمیق در رگهایمان دواندید
آنچه در سخن گفتید، در عمل دیدیم و در پرتو اندیشه‌تان بالیدیم و هزاران -و-و-و- شدیم
سربلند بر ره خود بمانید که بر راهتان استواریم!
