به بهانه‌ی سالروز تولد #اسماعیل__عبدی یادداشت مشترک: عزیز قاسم‌زاده / رضا مسلمی

تیرماه ولادت شاه شمشاد قدان کنشگران صنفی ایران، اسماعیل عبدی است. امسال، هشتمین سالروز تولد اوست که پشت میله‌های زندان، از اوین تا زندان مرکزی کرج و اکنون در زندان کچویی طی می‌شود تا اسماعیل قدم به آغاز ۴۹ سالگی بگذارد. هفت سالی که بی‌شک طلایی‌ترین دوران زندگی اوست و هفت سالی که در حصار تنگ زندان برای آینده بهتر فرزندان ایران سپری شده است.

اسماعیل در تمام عمر در مقابل زشتی‌ها، نکویی و در جواب لئیمی‌ها، کریمی کرد، هرچند یوسف‌وار نصیبش بند و زندان آمد، امّا بی‌شک هم‌چون یوسف، به زودی طعم رهایی و آزادی را خواهد چشید، چرا که قول باری تعالی حتمی‌است و هرگز، کیدِ کایدان با تدبیر خداوند غیب‌دان، برابر نیاید.

عبدی در حُسن خلق سرآمدِ فعالان صنفی‌است. لبخند مدام و همیشگی‌اش حتّی زمانی که صدایش را از پشت تلفن زندان می‌شنویم، هم‌چنان برقرار است. هربار صبح که تماس می‌گیرد، تمام روزمان را سرشار از انرژی می‌کند.

روحیه‌ی مؤمنانه و مشعوفانه‌ی اسماعیل، علی‌رغم سال‌ها زندان ناعادلانه، به خاطر کنش‌گری صنفی، نه تنها کم‌ترین اثری در روحیه نشاط‌آفرینِ او نداشته، بلکه او هر روز امیدوارانه‌تر از قبل، به اندیشه‌ای که راهنمای عمل او شده، مؤمن‌تر می‌شود.

تولدت مبارک اسماعیل عزیز!
چند سالی است که هر بار تولد تو را باید از آن سوی میله‌های زندان خجسته‌باش بگوییم، همان طور که نوروز و تحویل سال را.

یقیناً، خزان زدودنی و زمستان و سرما رفتنی و طلیعه بهار آمدنی است.

بمان برای فرزندان این‌سرزمین
بمان برای مبینا و امیر حسین و ماندانا
بمان برای ما رفیق…

و بدان که مبارزه را
ایستادگی و مقاومت را
عشق به آرمان و وطن را
به شاگردانت _به‌ما_ آموختی

تولدت مبارک رفیق شفیق و مبارز

بیست و هشتم تیرماه یک‌هزار و چهارصد و یک