اسماعیل عبدی شخصیتی جذاب و دوست داشتنی در میان کنشگران صنفی است.
ورود او به صحنه ی فعالیت های کانونی در اواسط دهه 80 خیلی زود او را به یکی از چهره های اصلی جریان معلمی تبدیل کرد.
هوش و ذکاوت سرشار، پردازش ایده های نو، ارتباط گسترده با فعالان کانون ها، شجاعت و صراحت و صداقت در کلام و رفتار اسماعیل عبدی، موجب شد تا او امروز تبدیل به مطرح ترین چهره ی معلمی ایران در تشکل های مدنی بین المللی باشد.
اهمیت اسماعیل عبدی در گسترش حوزه فعالیت های مدنی و حقوق بشری اوست. او نخستین و مهم ترین چهره ی فعالان صنفی است که با اتکا به تعریف جهانی کار و کارگر پذیرفته شده در سازمان جهانی کار به نزدیکی جریان معلمی و کارگری همت گماشت.
اسماعیل عبدی یکی از نمادهای سترگ معلمی است که با آن لبخند ذاتی و مدامش تحت هر شرایط پیام آور امید در میانه ی یأس های بسیار بوده است.
